Mπακαλιάρος με σάλτσα από σαρδέλες και αυγό χτυπητό

-"Τι θα θέλατε να σας ετοιμάσω σήμερα;"
-"Τι έχεις;"
- "Για πρώτο πιάτο ό,τι τραβάει η όρεξη σας."
-"Δεν θέλω πρώτο πιάτο, δεν θέλω να φάω πολύ και να βαρύνω"
-"Για δεύτερο έχω ετοιμάσει τόνο με λαδολέμονο και μπακαλιάρο με σάλτσα από σαρδέλες και αυγό χτυπητό"
-"Αυτό είναι έργο τέχνης , Καλότζερο"
-"Μερικές φορές μου "ρχεται και φτιάχνω περίεργα φαγητά
-"Φέρε μου μια καλή μερίδα μπακαλιάρο με σάλτσα. Α, εν τω μεταξύ, φέρε μου ένα πιάτο με θαλασσινά" (...)
"Τα κομμάτια του μπακαλιάρου φώναζαν από τη χαρά τους που είχαν μαγειρευτεί τόσο καλά, όπως ακριβώς θα ήθελε ο Θεός. Αρκούσε να μυρίσεις τον μπακαλιάρο για να καταλάβεις πόσο καλομαγειρεμένος ήταν, σωστά παναρισμένος και με τη σωστή αναλογία σαρδέλας και αυγού. Έβαλε στο στόμα του την πρώτη μπουκιά, δεν την καταπιεί αμέσως. Θέλησε να νιώσει καλά τη γεύση στη γλώσσα και στον ουρανίσκο του, ήθελα να γευτεί σε όλο του το μεγαλείο το δώρο που του προσφερόταν" (συνεχίζεται)

["Ο κλέφτης της μεσημβρίας. Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο" του Αντρέα Καμιλλέρι, σε μετάφραση Φωτεινής Ζερβού, από τις Εκδόσεις Πατάκη]