Μαγειρίτσα (επικίνδυνη)

"Το μετά τόσης σχολαστικότητος και κόπου στρωθέν τραπέζι, ουδόλως εχρησίμευσε, διότι η Νανά επροτίμησε να δειπνήσει αμετακίνητη στην προαναφερθείσα στάση της διαστροφής. Δεν κίνησε ούτε το μικρό της δαχτυλάκι. Ο Δαμοκλής πάλι γονατιστός την τάιζε στο στόμα μαγειρίτσα με ένα κουταλάκι του γλυκού κατόπιν της απαιτήσεώς της να αντικατασταθεί το άκομψον φτυάρι, όπως είχε ονομάσει το κουτάλι της σούπας. Έπειτα από δύο κουταλιές η Νανά όχι μόνο δεν εκθείασε το έδεσμα, αλλά δεν είπε ούτε μισή καλή κουβέντα, ούτε ένα ευχαριστώ.

- Δεν θα πεις κάτι για τη μαγειρίτσα; ρώτησε ο έκπληκτος Δαμοκλής, μετά βίας συγκρατώντας την οργή του, μετά βίας συγκρατώντας το πιάτο ανάμεσα στα χέρια του ενώ ποθούσε τόσο πολύ να της το πετάξει στα μούτρα,

- Τί να πω;, απάντησε η Νανά. Μου θυμίζει ψηφίδες ατάκτως ερριμμένες και ατάκτως επιπλέουσες εντός τέλματος, αναφερόμενη στα τόσον ψιλοκομμένα υλικά που συνέθεταν το έδεσμα.
-Ώστε αυτό σου θυμίζει; ψέλλισε απορώντας ο Δαμοκλής.
- Κάτι σαν ψηφιδωτό της κατσαρόλας... [...] κατέληξε η Νανά.

Ο Δαμοκλής δεν είχε ποτέ αισθανθεί μεγαλύτερη ταπείνωση, οικτρότερην ήτταν. Ήρθεν η ώρα της εξοντώσεως. Αύριο, ο Δημήτρης δεν θα σε βρει κουρασμένη αλλά εξουθενωμένη, αχρηστευμένη. Η νύχτα αυτή θα είναι τόσον οργιαστική, τόσο άγρια που η αυριανή μέρα δεν εγγυώμαι ότι θα σε βρει ζωντανή, σκέφτηκε ο Δαμοκλής και έπεσε με εκδικητική λύσσα στην αγκαλιά της Νανάς.


Επικίνδυνες Μαγειρικές, Ανδρέας Στάικος σσ. 51-53, εκδόσες Άγρα, 1997.